آخرین مقصد

جای خالی

ابری است آسمان ، هوا سرد است

بی تو این شهر تجسم درد است

باغ  هست ، جای باغبان خالی

رنگ  و روی درخت و گل  زرد است

آسمان ، جای تو، هوای دلم

ساکت و خالی و پر از گرد است

این مصیبت عجیب سنگین است

هر که تاب آورد غمت ، مرد است

شعر ی برای همیشه

ز بَدو خلقتم تا روز رحلت                        گناهم بیشمار،من غرق محنت

کنون بر لطف تو باشد امیدم                        بدین رحمت مرا دادی نویدم

این شعر از سروده های  ایشان است که برای سنگ مزارشان در نظر گرفته شده است 

آخر قصه

آن مرد رفت  ، آن مرد دیگر  برنمیگردد ، آن  مرد  مارا تنها گذاشت .

ما آن مرد را خیلی دوست داشتیم ، دلمان میخواست  بزرگ  که  شدیم  مثل آن  مرد  بشویم .

 آن مرد خاطرات کودکی ، عشق نوجوانی ورویای  جوانی مابود .

آن مرد 9روز پیش برای همیشه  رفت ، خاطره اش اما همیشه در قلب ماست.

صاحب  این وبلاگ پدر ، استاد و دوست بسیار عزیز ما  زنده  یاد محمد  جعفر صلصالی آخرین  حکایت را  گفت  و رفت ، برای ماهرچند هنوز  بسیار حرفهای ناشنیده مانده بود. به حد بضاعتمان  آنچه  از او  باقیمانده است  را  اینجا  منتشر میکنیم  ، یادش  بخیر

گل پری

گل پری 21/10/91

گل پری یاد خدا زینت دفتر شده است                     موجب رشد خرد،کلید هر در شده است

گل پری نوگل خندان بنشین با لبخند                   دست من گیر،بخورانم دارو، دهمت پندی چند

تو امید منی و حاجت گفتارم نیست                    مرهم درد پدر،جز تو که غمخوارم نیست

اسوه صبری و چشم امیدم بتواست                     تو عصای منی،از لطف خدا هستی مست

گل پری مخزن اسرار پدر                                با شکرخند لبت تازه بکن شادی و فر

گل پری خانه تاریک مرا روشن کن                  باغ و بستان خزان دیده من گلشن کن

گل پری دست نوازش تو بکش بر رویم              مایه لطف و صفا را زوجودت جویم

گل پری دختر نازت بتو دارد امید                       این چنین نوگل خندان به گیتی که دید

گل پری ارج بنه،همسر سازی داری                  اهل علم وهنر است مأمن بازی داری

گل پری خنده بیاور به لبم کم دارم                  زآنچه اسرار من و توست کمری خم دارم

گل پری جام فلوسم مرا کرده ضعیف                  زده آتش به وجودم شدستم نحیف

گل پری حال پدر را تو میدانی وبس                  چونکه هنگام بلا جز تو ندارم من کس

گل پری کلبه سردم ز تو گردد مطلوب                خاک تفتیده با غم زتو گردد مرطوب

گل پری ای گل خوش خنده من                         باعث فخر و مباهات منی پاره تن

گل پری دست خدا در همه حال همراهت              مرشدت اوست که شیطان نکند گمراهت

گل پری آفتاب لب دیوار شده بیمارت                گرشده مست و سرزنده به الطاف خویش تیمارت

گل پری گر تو یه روزی بمن سر نزنی                تو نیایی خونه بابا و یواش در بزنی

جان به جانان دهم و باکم نیست                          شرمسار و خجل از عاقبت پاکم نیست

گل پری ساغر من پر کن و پیشم بگذار               تا سماعش برقص آوردم بعد دمار

گل پری سینه شده تشنه یکدم سرور                 آرزو کن که شود محو و برافتد غرور

گل پری چتر نوازش بگیر بر سر من                    تا شوم شاد و غزل خوان به گرمایی تن

گل پری جغد عداوت که شده همدم من               کاش شود محو که خاموش نکند گلشن من

گل پری اشک من سرخ و ناله زردی دارم              سینه پرخون و به لب محفل سردی دارم

گل پری دادرَسَم، قافیه کم آوردم                       دست بالا کن و لبخند بزن بر دردم

چون بار علمیم مُزجات است دلیل و راهنمای من باشید