انواع الفبا

انواع الفبا: 

وجه تسمیه الفبا: از الفا و بتای یونانی گرفته شده است.

1- الفبای اَبتثی: مأخوذ از الف، ب، پ، ت،.......،ی میباشد.

2- الفبای جمل یا اَبجد که قدما بجای اعداد بکار میبردند. بدین طریق: اَبجَد،هَوَز،حُطی (نماینده آحاد است از 1 تا 10 تا اولین پایه عشرات. سپس ده تا ده تا اضافه میگردد.)، کَلمَن، سَعفَص(نماینده مراتب عشرات است تا اولین پایه مآت از 20 تا 90)،قَرشَت،ثَخَد، ضظغ(نماینده مراتب مآت تا اولین پایه الوف از 100 تا 1000).

و اینک مجموع حروف ابجد واعدادی که از آنها بدست می آید:

الف=1 ب=2 ج=3 د=4 ه=5 و=6 ز=7 ح=8 ط=9 ی=10 ک=20 ل=30 م=40 ن=50 س=60 ع=70 ف=80 ص=90 ق=100 ر=200 ش=300 ت=400 ث=500 خ=600 ذ=700 ض=800 ظ=900 غ =1000

این حروف را شعرا برای مبدأ تواریخ بکار میبرند یا نویسندگان برای رویدادی مهم مثلاً عدل مظفرّ در بالای درب ورودی مجلس شورای ملی سابق درج شده بود برابر است با سال 1324 هجری قمری تبدیل حکومت به مشروطه در زمان مظفرالدین شاه و خاک مصلّی سال درگذشت حافظ و کِلک زرین قلم تاریخ فوت ملک الشعرای بهار..... (در دیوان حافظ اشعار مربوط به تاریخ) درباره قتل و فوت بسیاری از حساب ابجد استفاده کرده است. زمان ورود این فن به زبان فارسی به قرن پنجم هجری بر میگردد و اولین کسی که از این فن استفاده کرد مسعود سعد سلمان بود که برای واگذاری حکومت هندوستان به سیف الدوله محمودبن ابراهیم مادّه تاریخ بی معنی زیر را سرود :

به سال پنجه از این پیش بوریحان          در آن کتاب که کردست نام او تفهیم

که پادشاهی صاحبقران شود پیدا   چو سال هجری بگذشت تی و سین و سه جیم = ت+س+ج+ج+ج=400+60+3+3+3=469