مهمان ناخوانده(کک)
خداوندا بزرگی را سزایی نظر داری بهر ذی جود و جایی
نشد مهلت در این بازیچه دهر بیاندیشم به دوستیها سپس قهر
ندارم آن شعور و فهم و ادراک نظر با دل کنم آن گه شوم پاک
چرا که این همه مخلوق بی حد تدبر نیست و عقلم کی دهد قد
بلنداندیشه پیل دمان را ز پشت هر بهاری و خزان را
من از دست ککی گشته ام کلافه ز زیرپوش میپرد سوی ملافه
زشصت پا گرفته تا بناگوش مرا خوار و زبون کرده چو یک موش
پرد چون بند باز هر جا که خواهد زند نیشم که تا جانم بکاهد
فقط چون من در دامش نیفتد مگر تا کس در بستر نخسبد
نه میزبان دلخوش است از این ضیافت که کک مهمان شود این گند آفت
نیازش نیست تا گیرد اجازه بیاید سرزده همچون جمازه
زند نیش و بنوشد خون پاکت چنین سازد رفیق سینه چاکت
نه دارویی نه درمانی بجز درد چنین ظلمی به فرد ناتوان کرد
برقص در آورد هر جا که باشی شود غالب به نیش خواهی نخواهی
خیانت میکند از سوز و خارش که اشکت سیل شود مانند بارش
چه در ماشین چه در خانه چه در راه فغان بر آورد با ناله و آه
دو دستت ناتوان از دست انگل دمار آورد چون گاز خردل
نه از او میتوان کردن شکایت فقط شاکیست تا گوید حکایت
از این مجرم کجا آرم پناهی مگر با دست خود افتم به چاهی
